راهنمای نگارش پژوهش دانشگاهی برای نگارش پایان‌نامه‌ها، رساله‌ها و مقالات علمی پژوهشی چارچوبی عرضه می‌کند تا نویسنده بتواند اولا، ادعای خود را شفاف و مستدل بیان کند. ثانیا، اطلاعات به‌دست آمده را ساماندهی و در قالبی معین به خواننده ارائه کند و از نوشتن مطالب بی‌ارتباط و حتی کم‌ارتباط با موضوع و تکراری در اثر خود بپرهیزد. ثالثا، به اهمیت تفکیک منابع دست اول و منابع دست دوم پی ببرد و از رجوع به منابع غیرمعتبر و آثار صرفا تبلیغی و جانبدارانه پرهیز کند.
روش تحقیق با روش نگارش تحقیق یکی نیست، ولی نوشتن به سبک دانشگاهی خود فرآیند تحقیقی است که نحوۀ فکر کردن را سامان می‌دهد و به محقق فرصت می‌دهد تا نظریه‌های مختلف را ارزیابی کند و از دیدگاه‌های نادر هم باخبر باشد. صورت یا شکل پژوهش ارتباط وثیقی با محتوای آن دارد و به همان اندازه مهم است. این سبک نگارش راهی برای یافتن حقیقت و یکی از بهترین راه‌ها برای احاطه بر یک موضوع و محقق‌شدن در آن است. آن دیدگاه وسیع و نزدیک‌شدن به حقیقت که در سایۀ نگارش مقاله و رسالۀ دانشگاهی به دست می‌آورید بیش از پاداش تلاش شماست.
نوشتن به سبک دانشگاهی، برخورداری از تفکر نقادانه، و نقد آثار دیگران همگی ابزارهایی‌اند برای اعتلای دانش و ارتقای سبک عقلانی زندگی و نه برای تحقیر دیگران یا خودنمایی. هر کس در این راه منشی جز تشنگی برای دانستن حقیقت و فروتنی در برابر آن پیشه کند به آن آرامش باطنی که انتظار می‌رود در هر دانشمندی وجود داشته باشد دست نخواهد یافت. در این کتاب چهارده نشانۀ تحقیق غیرمعیار گفته شده تا آثار جانبدارانه، غیراصیل، و بی‌ارزش را بشناسیم و کنار بگذاریم.
چاپ هشتم این کتاب در مهر 1403 منتشر شده‌است.
