تبیین در علوم اجتماعی

درآمدی به فلسفۀ علم‌الاجتماع

کتاب حاضر درآمدی است به بحث و نقد فلسفیِ مکتب‌های علت‌کاو و معناکاو، و البته با علت‌کاوی بیشتر بر سر مهر است تا با معناکاوی، و نهایتا فتوا به «کثرت‌گرایی روش‌شناختی» می‌دهد. یعنی نه علوم اجتماعی را ذاتا متمایز از علوم طبیعی می‌داند و نه روش‌های علوم طبیعی را تنها روش‌های مقبول و متبوع علوم اجتماعی. و بر آن است که نه طبیعت‌گرایی و نه ضد طبیعت‌گرایی هیچ کدام فاتح این میدان نیستند و نقصان‌های هر دو یکسان است. هر یک از از آن دو در باب خصایص جوهری علوم، چه طبیعی و چه اجتماعی، مدعیات اغراق‌آمیزی دارند.
مثال‌های فراوانی که از تحقیقات جاری و متنوع علوم اجتماعی در این کتاب آمده است، از مزایای بسیار مغتنم این کتاب است و خواننده را برای فهم و نقد آراء مولف یاری بسیار می‌رساند. همچنین است کتابنامۀ انتهای کتاب که برای محققان بسی سودمند و راهگشاست. سطح تحلیل فلسفی کتاب، متوسط و درخور عنوان فرعی کتاب است یعنی «درآمدی به فلسفۀ علم‌الاجتماع» و به گفتۀ یکی از ناقدان: «لیتل عجیب ساده و مختصر می‌نویسد و از اصطلاحات فنی دوری می‌کند… این کتاب مسلما در دوره‌های فلسفۀ علوم اجتماعی به صورت یک متن معیار درخواهد آمد.»