اگر کسی در نزدیکی بازار بزرگ تهران کوچۀ تکیه دولت را ندیده باشد، بی شک نام آن را شنیده یا در سرگذشت تهران دورۀ قاجاریه دربارۀ آن خوانده و یا نقاشی بسیار زیبای کمال‌الملک از این بنا را دیده است.
در دورۀ ناصری و اواخر دورۀ قاجاریه تکیه دولت پس از کاخ گلستان و شمس‌العماره، پرآوازه‌ترین بنای تهران بود و بخش درخور توجهی از تاریخ فرهنگی و هنری تهران، به‌ویژه از حیث مذهبی بدان بستگی دارد. اکنون مایۀ خرسندی است که علیرضا قاسمخان به گردآوری اطلاعات، عکس و اسناد مربوط به تکیه دولت اهتمام ورزیده و مجموعه‌ای دلپذیر فراهم آورده است.
یکی از ویژگی های بارز کتاب تکیه دولت: از بودن و نبودن تلفیق چشمگیر داده‌ها، اطلاعات و عکس‌های متنوع، در یک کلام، شکل ارائه و صفحه‌آرایی آن است. در این کتاب جدای از گزارش تاریخی و توصیف معماری تکیه دولت، عکس‌ها نیز سخن می‌گویند. چه بسا ده‌ها بند از یک مقاله نتواند همچون یک عکس بر ذهن خواننده بنشیند و روشنگر پرسش‌ها و معماها باشد. هم‌چنین این کتاب با رویکرد موضوع‌محور و بر مبنای توالی رویدادها گردآوری شده است.
از دیگر ویژگی‌های ارزشمند این کتاب، تصاویر گاه کمتر دیده‌شدۀ آن است، اما این عکس‌ها با توضیحی همراه نیست و خواننده به دلیل نبود توضیحی دربارۀ حدود زمانی، احیانا عکاس، گروه اجتماعی یا صنف افراد درون عکس‌ها، و اینکه از کدام زاویه عکس گرفته شده، در بافت تاریخی عکس قرار نمی‌گیرد.
«خلاصه‌ای از یادداشت احمد مسجدجامعی در نشریۀ رود»