گفت‌و‌گوهایی درباره دین طبیعی مجموعه بحث ها و جدل هایی در خصوص عقلانیت باور دینی است که هیوم در گفت‌و‌گویی میان سه شخصیت خیالی آن را به رشته تحریر درآورده است. این کتاب، هم بر حسب مفهوم و هم بر حسب سبک نگارش، به نوعی مهم ترین اثر وی به شمار می رود؛ چرا که او با چاپ نکردن آن فرصت پیدا کرد تا آن را به قله ای از کمال برساند و عبارات و بیانات تکمیل شده دینی و خدا شناسانه اش را با مبانی و اصول فلسفی مورد نظر خویش تطبیق دهد. بنابر این از سویی، لبّ عقاید هیوم درباره دین در این کتاب گرد آمده است و از سوی دیگر، برگزیدن سبک گفت‌و‌گو برای ابراز عقاید، اهمیت این واپسین اثر هیوم را در شناخت تفکر دینی او دوچندان ساخته، تا جایی که برخی معتقدند که فلسفه هیوم را همچون فلسفه کانت، می توان نقطه شروعی دانست برای تفکرات و گرایش های له و علیه خداباوری در یک قرن و نیم بعد.
ترجمه فارسی این کتاب با تحقیقی درباره اندیشه های هیوم در باب دین همراه شده است. هیوم دین خرافی را به مبارزه طلبیده است و از این رو اغلب فیلسوفان، اگر نگوییم تمامی آنان، هیوم را فیلسوفی ملحد نامیده اند؛ اما به نظر می رسد با «خوانشی دیگر» از آثار وی، می توان ردپاهایی از گرایش به آنچه وی «ایمان حقیقی» می خواند پیدا کرد. بر این اساس، نظر مختار تحقیق حاضر این است که هیوم را فیلسوفی لاادری بدانیم نه فیلسوفی ملحد.
در بخش نخست این کتاب، ابتدا به بررسی خاستگاه اندیشه هیوم در تاریخ فلسفه غرب پرداخته شده و سپس نظرات او در کتاب گفت‌و‌گوهایی درباره دین طبیعی در سه سطح «نگاهی اجمالی به شخصیت های حاضر در گفت‌و‌گو»، «تفصیل در مورد آرای مطرح از جانب هر یک از گفت‌و‌گوکنندگان» و «شخصیت و اندیشه های حقیقی هیوم از رهگذر عقاید مطرح در گفت‌و‌گوها» بررسی شده است.
