پیتر سینگر، فیلسوف اخلاق استرالیایی و نظریه‌پرداز برجسته اخلاق زیستی، می‌کوشد بر پایه شواهدی، که به ویژه از نظریه بازی‌های زبانی ویتگنشتاین وام گرفته، نشان دهد تفسیر دست راستی از سرشت انسان بر پایه نظریه تکامل داروین ناصواب است و به جای آن باید سرشت انسان را با تفسیری همه‌انگارانه که نفع فرد را در گرو نفع همگان می‌بیند تفسیر کرد. پیتر سینگر در پی آشتی دادن داروینیسم با سوسیالیسم است. برای دستیابی به این مقصود، او نخست دو وصلت نامیمون تاریخی را هدف قرار می‌دهد. وصلت نخست، میان داروینیسم و سرمایه داری و وصلت دوم میان سوسیالیسم و مارکسیسم. سینگر با باز کردن این دو گِره، می‌کوشد دو عنصر آزاد شده، یعنی داروینیسم و سوسیالیسم، را با هم پیوند زند. اما این پیوند تنها هنگامی ممکن است که حک و اصلاحاتی در هر دو نظریه صورت گیرد.