کتاب مقدس زمانی دراز به‌عنوان یگانه منبع بزرگ ادبی فرهنگ کهن خاور نزدیک شناخته می‌شد و امروزه نیز، به‌رغم گذر زمان و کشف آثار ادبی بسیار در دنیای مشرق زمین، این کتاب همچنان به‌عنوان یکی از بزرگترین مآخذ حوزۀ فرهنگی یاد شده به‌شمار می‌آید.
کتاب مقدس همواره مورد توجه عالمان و ادیبان و مورخان بوده است، خصوصا در جهان غرب که فرهنگ آن به انحای مختلف از این کتاب تأثیر پذیرفته است. یهودیان و مسیحیان کتاب مقدس را مرجع دینی خود می‌شمارند، پس این کتاب همچنان زنده و بالنده، به حیات خود ادامه می‌دهد و منبع تغذیۀ روحی و معنوی بخش عظیمی از بشریت مسکون در کرۀ ارض است. از این لحاظ، صرف‌نظر از نوع نگرشی که می‌توان به محتوای دینی این کتاب داشت، باید آن را جزئی از میراث عظیم فرهنگی بشر دانست.
کتاب مقدس به‌صورت امروزین خود مشتمل بر کتاب‌ها یا فصولی است که به دو ردۀ کلی تقسیم می‌شوند: نخست کتابهای قانونی اول که تشکیل‌دهندۀ تمامی کتابهای مقدس رایج‌اند؛ و سپس کتابهای قانونی ثانی که تنها کاتولیک‌ها معتبرشان می‌شمارند، اما یهودیان و به پیروی از ایشان پروتستان‌ها، آن‌ها را مجعول می‌دانند. کتابهای قانونی ثانی مشتمل بر هفت کتاب طوبیا، یهودیت، اول و دوم مَکّابیان، حکمت سلیمان، یشوع بن سیرا، باروک، و بخش‌هایی از کتابهای اِسْتَر و دانیال است. این کتاب‌ها که در هیچ‌یک از ترجمه‌های فارسی دو قرن اخیر کتاب مقدس برگردانده نشده‌اند و ترجمۀ کهنی نیز از آن‌ها در دست نیست، اینک به روش نوین، همراه با پانوشت‌های تفصیلی و ارجاعات حاشیۀ صفحات، در اختیار پژوهندگان و علاقه‌مندان متون دینی قرار می‌گیرند.
