واژه های دخیل در قرآن مجید چکیده و ماحصل تمام گفته‌ها، نوشته‌ها، استدلالها، و ریشه شناسی هایی است که علما و دانشمندان فقه‌اللغه مسلمان و مستشرقان تا تاریخ تألیف آن در باب مُعربّات گفته و نوشته بودند. بدرهای بر این باور است که این کتاب یکی از کاملترین و بهترین کتابهایی است که درزمینه فیلولوژی یا فقه اللغه نوشته شده است.
جفری در این کتاب به بررسی 323 واژه دخیل در قرآن به ترتیب الفبایی می‌پردازد (فهرست آنها در متن اصلی کتاب نه ترجمه فارسی آمده است). به عقیده وی این واژه های معرب وام گرفته از یازده زبان است؛ این زبانها عبارتند از زبان حبشی، سبایی، فارسی، رومی، هندی، سریانی، عبرانی، نبطی، قبطی، ترکی، زنگی، و بربر. جفری واژه های مذکور را به سه دسته تقسیم کرده است: اساساً غیرعربی؛ مشترک با خانوادۀ زبانهای سامی؛ و واژه های اصیل عربی که کاربرد آنها در قرآن ریشهای در کاربرد رایج زبانهای همزاد دارد. او برای هریک از سنگ نبشته ها و اشعار دوره قبل از اسلام شواهدی می‌آورد. به نظر او دلیل این که واژه‌های غیرعربی در قرآن وجود دارد این است که دین اسلام چیز جدیدی برای اعراب بود لذا احتمال نداشت که واژگان بومی عربی برای بیان اندیشه‌های تازة آن کفایت کند؛ از این رو تنها راه ساده و روشن، قرض گرفتن واژه‌ها و اصطلاحات فنی لازم و ضروری از زبانهای دیگر بود. در واقع بسیاری از این اصطلاحات آماده در دسترس بودند، چه از روزگاران پیش از اسلام، پارهای به وسیله قبایل عربی که دین مسیحی را پذیرفته بودند، و پارهای دیگر از طریق تجارت با یهودیان، مسیحیان و ایرانیان و نیز پارهای توسط جویندگان و پویندگانی که به این مذاهب دل بسته بودند، وارد زبان عربی شده بودند.
جفری در این کتاب همچنین نظرات متفاوت را در برابر واژگان دخیل از موافق تا افراطی‌ترین مخالفان همراه با ادّله آنها آورده است.
گفتنی است در این چاپ 95 صفحه کتاب به پیشینه، سخن مترجم درباره ویرایش جدید کتاب، مقدمه مترجم، و منابع و مآخذ مقدمۀ مترجم و مهمتر از همه مقاله‌ای تحلیلی و خواندنی دربارۀ واژه‌های دخیل از مرحوم کاظم برگ نیسی (متوفی1389) شامل شرح حال جفری، نقد رویکرد او، و بررسی بعضی مدخلها، و در انتهای کتاب دو مقاله از محمد هادی مؤذن جامی و محمد حسین روحانی، در معرفی و نقد این کتاب، اختصاص یافته است.