در آستانه قرآن اثر رژی بِلاشر (Régis Blachère) از جمله تحقیقاتی است که در تاریخ تدوین قرآن در نیمۀ اول قرن بیستم نوشته شد. این اثر در واقع مقدمه ای است که بلاشر (متوفی1973) بر ترجمه فرانسه‌اش از قرآن (منتشر شده در پاریس در سه جلد در 1945-1951) نوشته بود و مرحوم محمود رامیار آن را با لحاظ تجدیدنظرهای بعدی تا سال 1958 ترجمه و منتشر کرد. ترجمه بلاشر از قرآن بر اساس ترتیب نزولی بود که خود گمان می‌کرد به واقع نزدیکتر است. بلاشر از تحقیقات ریچارد بِل و ترجمه انگلیسی او از قرآن به دلیل وقوع جنگ جهانی دوم (1939-1944) بی‌خبر بود، اما بسیار تحت تأثیر تئودور نولدکه بوده است. ترجمه بِل از قرآن نیز بر اساس نظریه بل در تاریخ ترتیب نزول آیات است و البته در مقایسه با کار بلاشر به مراتب دقیقتر و پخته تر است. مقدمۀ بلاشر توانست برای غیرمتخصصان فرانسوی تاریخی زنده از قرآن ارائه کند. تا جایی که توانسته کوشیده تا بی‌طرفی خود را حفظ کند و حتی دربارۀ تحریف قرآن یا اصالت آن از مواضع محققانی چون وایل و کازانوا به دور است. در منابعش اثری از منابع شیعی یا نیست یا بسیار کم است. استاد رامیار در مواضعی در پانویسها نقدهایی محققانه بر نظرات بلاشر دارد.
از جمله مباحث کتاب است: تاریخ گردآوری قرآن؛ چند نکته در باب تکامل کتابت مُصحف عثمانی؛ قرائتهای مختلف و چرایی ترجیح هفت قرائت بر قرائتهای دیگر؛ توصیف مُصحف کنونی شامل سبک و زبان قرآن؛ منابعی برای درک بهتر قرآن؛ توضیحی در باب روش انتخاب ترتیب نزول آیات؛ و نگاهی به ترجمه‌های قرآن به زبانهای اروپائی.
ترجمه رامیار در مجموع قابل قبول است، هر چند جزو اولین آثاری است دربارۀ قرآن که از محققان غیرمسلمان به زبان فارسی منتشر می‌شود و به طور طبیعی دچار نقیصه‌هایی است، از جمله در ضبط اعلام هم دقیق نیست و هم یکدست نیست. اما به مراتب از ترجمه بهاء الدین خرمشاهی (حدود بیست سال بعد) از درآمدی بر قرآن ریچارد بل بهتر و گویاتر و دقیقتر است.
محققان از اثر بلاشر برای اطلاع از قلمرو تحقیقات فرانسه زبانان در خصوص قرآن بی‌نیاز نیستند. همچنین نباید گمان کرد که سخنان مستشرقان همه مانند یکدیگر است و با خواندن یکی از دیگری می‌توان بی‌نیاز شد بلکه تحقیقات قرآنی در غرب مانند سایر رشته های علمی در یک مسیر تکاملی قرار دارد و برخلاف تفسیرهای مفسران مسلمان از تکرار مطالب پرهیز می‌شود.