کشورداری، تشیع و معماری بزم در آغاز دوران ایران مدرن
آنها که اصفهان را می‌شناسند، آن را یکی از باشکوه‌ترین شهرهایی می‌دانند که تابه‌حال بر این کرۀ خاکی بنا شده است. با وجود این، هنوز بسیاری از مردم حتی نام آن را نیز نشنیده‌اند. در عصر سفر و تجارت و دیپلماسی در اوایل دوران مدرن، هیچ رقیبی از لحاظ زیبایی و شکوه فضاهای عمومی، خیابان‌های پارک‌مانند، مساجد و مدارس، و بازارها و کاخ‌های باشکوه برای اصفهان وجود نداشت. اصفهان امروزی بخشی از شکوه و جلال گذشتۀ خود را به دلیل اولویت‌های تجاری و جهانگردی از دست داده، و احداث خیابان‌های مدرن، لوله‌گذاری‌ها، سر برآوردن برج‌های آپارتمانی، و امروزه روز احتمالا ساخت مترو لطمۀ فراوانی به فضاهای باستانی آن وارد آورده است. با وجود این، هنوز چنان‌که سِرتو احتمالا ما را دعوت به چنین کاری می‌کرد، «قدم‌زدن در شهر» گوشه‌ای از تجربیات روزمرۀ مردمان عصر صفوی را که، خصوصیات معماری فضاهای شهری تجلی آن است، به ما می‌نمایاند.
کتاب اصفهان و کاخ‌هایش به تعبیری تاریخ زیبایی در ایران عصر صفوی است. بررسی موارد متعدد تلاقی معنا و کنش اجتماعی با بازنمایی‌های فضایی و بصری قدرت در ایرانِ عصر صفوی انگیزۀ اصلی مطالعۀ فضاهای شهری اصفهان، معماری کاخ‌ها و برگزاری آیینی مجالس بزم در کتاب حاضر است.
همان‌گونه که برنامۀ سیاسی حکومت صفوی به‌تدریج و در بستر زمان شکل گرفت، کتاب حاضر نیز تغییر الگوهای معماری، فضاهای شهری و آیین‌ها و مراسم پادشاهی را در پرتو تغییراتی بررسی خواهد کرد که آرام آرام در رابطۀ بین سیاست و فرهنگ در پایتخت‌های عصر صفوی رخ داد.
سوسن بابایی متولد 1333 شمسی در آبادان است. در دانشگاه تهران هنر خواند و شاگرد مرتضی ممیز بود و سپس برای ادامۀ تحصیل از سال 1357 به آمریکا رفت و در دانشگاه‌های واشنگتن دی سی کارشناسی ارشد و در دانشگاه نیویورک دکترای تاریخ هنر گرفت. او در برخی ترم‌ها تاریخ هنر به شکل عام و گاهی تاریخ هنر آسیا به خصوص ایران را در برخی دانشگاه‌های آمریکا مانند میشیگان و نیویورک تدریس کرده است. او اکنون استاد هنر در مؤسسۀ کورتالد (Courtauld) هنر در لندن است و دارای تحقیقاتی در قلمرو هنر و معماری ایران، به خصوص دورۀ صفویه.