بر اساس تحلیل مجموعۀ حاصل از بررسی ف. ج. ل. گرملیزا
دشت شوشان، بزرگ‌ترین و غنی‌ترین منطقۀ کشاورزی سرزمین‌های پست جنوب غربی ایران و یکی از مناطق مهم جغرافیایی در میان بخش‌های بین‌النهرین بزرگ است.
بررسی ویژه‌ای که در کتاب حاضر گزارش شده، توسط پژوهشگری برجسته انجام شده است. همۀ باستان‌شناسانی که دربارۀ اقوام باستانی جنوب غرب ایران مطالعه کرده‌اند از جنبه‌های متعدد مدیون دکتر ف. ج. ل. گرملیزا هستند. دکتر گرملیزا در تشخیص امراض مسری بومی در جنوب غربی آسیا که طی هزاران سال بر زندگی مردم تأثیر گذاشته، سهم داشته است. همین منبع مدارکی را از جمعیت‌نگاری دهکده‌ها ارائه می‌دهد که به ما در تخمین جمعیت استقراری باستانی که مدت‌هاست متروک شده‌اند، کمک می‌کند. با وجود این تا زمان انجام این مطالعۀ دقیق و مستند توسط دکتر عباس علیزاده سهم گرملیزا در باستان‌شناسی ناشناخته بود.
در این بررسی به معرفی مکان باستانی دشت شوشان شامل گاه‌نگاری پیشنهادی، کم و کیف آثار و تعیین موقعیت روی نقشه پرداخته می‌شود که بر اساس آن می‌توان به الگوی استقرار، پراکندگی فضایی و روابط استقرارها با هم و با محیط و منابع طبیعی و تاریخ تحلیل اسکان در منطقه پی برد، همچنین تغییرات جمعیتی را تجزیه و تحلیل کرد.
اهمیت دیگر این پژوهش نشان‌دادن فواید نظام معرفی مجموعه سفال‌های پیش از تاریخی دشت شوشان است که در طرح چغامیش زیر نظر هلن. جی. کنتور و پ. پ. دلوگاز مورد استفاده قرار گرفته است.
