ایسنا/خراسان رضوی: رئیس بنیاد فرهنگی دُرّ دَری گفت: در اولین مسابقه بین‌المللی “پارسی وطن است” به دنبال آن هستیم تا نشان دهیم که زبان فارسی با آثار فاخر خود یک زبان بین‌المللی است.
سیدابوطالب مظفری در خصوص فراخوان مسابقه بین‌المللی “پارسی وطن است”، گفت: در حال حاضر فراخوان اولین مسابقه بین‌المللی پارسی وطن است منتشر شده است و تمام فارسی زبانان از تمام کشورها می‌توانند در این مسابقه شرکت کنند.
حتما می‌پرسید که فلسفۀ پرندگان چه ربطی به اخلاق و اخلاق سکولار دارد. این کتاب حاصل همکاری یک پرنده شناس حرفهای و یک فلسفه خواندۀ ادیب است. اما فلسفه در عنوان این کتاب نه به معنای فنّی کلمه بلکه به معنای عام آن یعنی یادگرفتن توصیه‌هایی برای زندگی کردن با شادی و آرامش، و به تعبیری اینجا و اکنون، با الهام از پرندگان است. مؤلفان هنرمندانه درسهای پرنده شناسی را به مسئلۀ اخلاق انسانی گره زده‌اند و همین موجب شده است که کتاب خواندنی و جذاب باشد. این کتاب در 22 قسمت به ما انسانها یاد می‌دهد که می‌توان از تقسیم کار، صفا و صمیمیت، و عشق ورزی پرنده‌ها درس و الهام گرفت. می‌توان از پنهان شدن آنان به وقت مرگ آموخت. می‌توان آموخت که عشق فقط به معنای عشق رمانتیک و رابطۀ جنسی نیست بلکه به معنای مشارکت در کارهای خیر برای دیگران، همکاری با دوستان، و خندیدن و شاد بودن و شاد کردن نیز است. همچنین این کتاب یاد می‌دهد که مانند مرغها از لذت بردن از لحظۀ اکنون غافل نشویم و «دم را غنیمت شماریم».
به علاوه، از دغدغه‌های اخلاق جهانی حفظ محیط زیست و مراقبت از گونه‌های پرندگان و جانوران است. روزی که تصمیم بگیریم از این گونه‌ها محافظت کنیم روزی است که تصمیم گرفته‌ایم از خودمان محافظت کنیم.
مؤلفان برای اندیشه دربارۀ پرندگان به جدیدترین پژوهشها و همچنین به ساعتها مشاهدات خود تکیه کرده‌اند. مشاهداتی در کرانۀ رودخانه‌ها، جنگلهای گرمسیری یا در تلماسه‌های بادرُفتۀ بیابانهای سرتاسر جهان. آنها به این نتیجه رسیده‌اند که چیزهای بسیاری برای یادگرفتن از این دنیای بال دار هست. پرندگان، به عنوان استادان هنر زندگی، حرفهای بسیار برای گفتن به ما دارند، اگر که به صدایشان گوش کنیم.
زیبایی و دقت متن فارسی کتاب مدیون کوشش کاوه فیض اللهی است که مانند دیگر آثارش دقیق و خوب‌اند. نشر نو این کتاب و چهار کتاب دیگر را زیر عنوان «کتابخانۀ تاریخ طبیعی» منتشر کرده است. اینها عبارتند از:
فیلیپ دوبوآ، الیز روسو، فلسفۀ پرندگان، ترجمۀ کاوه فیض اللهی، تهران، نشر نو، 1400، 191 صفحه.
لودویگ ویتگنشتاین (۱۸۸۹-۱۹۵۱) در سال ۱۹۴۹ به آمریکا سفر کرد. او در آنجا مهمان نورمن مَلکُم، دوست و شاگرد برجسته‌اش، بود. مَلکُم خاطرات خود را در ارتباط با ویتگنشتاین در کتابی با همین عنوان بازگو کرده است (۱). او به‌یاد می آورد که استادش یک‌بار به او گفته بود: “کار مطالعه فلسفه چیست اگر نحوه تفکرت در باب پرسش‌های مهم زندگی روزمره را اصلاح نکند؟” مشابه این عبارت بارها از زبان ویتگنشتاین شنیده شده است. آری! زندگی از منظر ویتگنشتاین بسیار مهم بود و متاسفانه این نکته‌ای است که کمتر کسی به آن توجه درخوری کرده است. ویتگنشتاین یکی از بزرگترین فیلسوفان قرن بیستم است. اندیشه‌های فلسفی او به‌قدری مهم و اثرگذار بودند که نه فقط فلسفه، بلکه تقریبا همه انواع دانش‌ها، بوی‍ژه علوم انسانی را تحت تاثیر خود قرار‌دادند. اساسا اندیشه‌های یک فیلسوف منبعی بسیار غنی و تمام‌نشدنی برای استخراج انواع و اقسام مطالب و نظریه‌ها است. به همین دلیل امروزه در سراسر جهان توجه و اقبال به این فیلسوف برجسته بسیار زیاد است و در مورد او و اندیشه‌هایش آثار فراوانی نگاشته می‌شود. ایران نیز از این وضعیت مستثنا نبوده و خارج از این جریان فلسفی قرار نمی‌گیرد. ویتگنشتاین یکی از فیلسوفان محبوب و مورد علاقه ایرانیان است و درصد قابل توجهی از آثار فلسفی در ایران به این فیلسوف اختصاص دارد. اما در میان تعداد زیاد و حجم انبوه کتاب‌هایی که در باب ویتگنشتاین منتشر شده‌اند، “ویتگنشتاین و حکمت» اثری بسیار برجسته، ممتاز و متمایز است. به عبارت دیگر این کتاب در نوع خود کاملا منحصر به‌فرد است؛ زیرا هرچند که آثار زیادی درباره ویتگنشتاین و فلسفه او ترجمه و تالیف شده است، اما کمتر موردی یافت می‌شود که در پی استفاده از این فلسفه برای زندگی باشد (۲). این کتاب در اصل رساله دکتری نویسنده بود که توسط خود ایشان به فارسی برگردانده شده است. متنی بسیار روان و در عین حال محکم و دقیق دارد. از مزایای آن می‌توان به این مورد اشاره کرد که بسیار متتبعانه است؛ به حدی که به سراغ همه آثار ویتگنشتاین رفته و حتی نامه‌ها و یادداشت‌های روزانه او را نیز به دقت بررسی کرده است. نویسنده که خود از اساتید نامدار فلسفه است، در زمینه فلسفه ویتگنشتاین در زمره متخصصان و صاحب‌نظران به‌شمار می‌آید. ایشان علاوه بر پژوهش‌هایی که در مورد این فیلسوف دارند، برخی از مهمترین آثار فلسفی او را نیز از اصل آلمانی ترجمه کرده‌اند (۳). این کتاب از یک مقدمه و چهار فصل تشکیل شده است. مقدمه سه بخش دارد که به ترتیب عبارتند از: درباره حکمت، درباره ویتگنشتاین و حکمت، و نگاهی کلی به کتاب. در بخش اول مفهوم حکprمت واکاوی می‌شود تا منظور از آن مشخص شود. در بخش دوم نسبت ویتگنشتاین با حکمت بررسی می‌شود تا شگفتی و چه بسا ناخرسندی خواننده از چنین بحثی برطرف شود؛ زیرا کسانی که آشنایی اجمالی با این فیلسوف دارند، چه بسا منکر وجود چنین نسبتی باشند. عنوان بخش سوم نیز به‌خوبی روشنگر محتوای خویش هست. “حکمت” نزد ویتگنشتاین عنوان فصل اول است. نویسنده در این فصل به این موضوع می‌پردازد که خود مفهوم حکمت چقدر و به چه صورت مورد توجه ویتگنشتاین بوده است؟ بررسی مفصل نویسنده به این نتیجه می‌انجامد که هر چند خود این اصطلاح حدودا بیست بار در آثار او بکار رفته است، اما از جهت مصداقی این متفکر بزرگ سخنان و نظریات فراوانی دارد که حقیقتا می توان آنها را حکمت دانست. موضوع فصل دوم همانند عنوان آن “فلسفه” است. در این فصل این مطلب نشان‌داده می‌شود که فهم و تلقی ویتگنشتاین از فلسفه چیزی است که کاملا ویژگی‌ها و مولفه‌های حکمت را دارد. به عبارت دیگر از نظر او فلسفه واقعی و حقیقی حکمت است و باید هم چنین باشد. فصل سوم، “زندگی”، به این موضوع اختصاص‌یافته است که ویتگنشتاین نگاهی حکیمانه به زندگی داشته و زندگی مطلوب و آرمانی از نظر او زندگی حکیمانه است. همچنین زندگی خود او نیز که بررسی می‌شود، نشان‌دهنده این مطلب است که زیستن او نیز به‌نوعی حکیمانه بود. “ویتگنشتاینِ حکیم؟” فصل آخر این اثر است. نویسنده در این بخش به این پرسش پاسخ می‌دهد که آیا به‌راستی ویتگنشتاین حکیم بود؟ پاسخ نویسنده این است که ویتگنشتاین حقیقتا دوستدار حکمت بود و در همه عمرش در پی آن می‌گشت. او سخنان و نظریات حکیمانه فراوانی داشت. زندگی او نوعی از زندگی حکیمانه بود. از جهت شخصیت نیز می‌توان او را حکیم به‌شمار آورد، هرچند نقاط منفی و تاریکی هم در شخصیت و زندگی او وجود داشت. این پژوهشِ درخشان با منتخبی از سخنان حکمت‌آمیز این فیسلوف به پایان می‌رسد که بسیار خواندنی هستند. این کتاب اولین‌بار در سال ۱۳۸۸ منتشر شد و به دلیل استقبال خوبی که از آن شد، اینک چاپ سوم آن راهی بازار شده است. نکته درخور توجه آن است که چاپ سوم نسبت به دو چاپ قبلی از این مزیت برخوردار است که علاوه بر تصحیح غلط‌های چاپی، تغییرات و اضافات زبانی زیادی نیز در آن اعمال شده است. نکته آخر اینکه درست است که این اثر یک کتاب تخصصی در مورد یکی از فیلسوفان بزرگ قرن بیستم است، اما به دلیل موضوع جالبی که دارد حتی برای کسانی که ورود جدی در فلسفه ندارند، نیز بسیار سودمند و آموزنده است. هر کسی که به حکمت و زندگی حکیمانه علاقمند است، می‌تواند از این کتاب بسیار خوب بهره‌مند شود و نکات فراوانی بیاموزد؛ برای نمونه در این اثر شاهد مباحث فلسفی بدیعی در مورد خودشناسی، آرامش، رضایت، طنز، نحوه تفکر، ادبیات و…. هستیم که برای هر خواننده علاقمندی بسیار جالب و جذاب خواهد بود. حسن ختام این نوشته نیز چند مورد از کلمات حکیمانه ویتگنشتاین است: – رضایت از سرنوشت باید اولین قاعده حکمت باشد. – ترس از مرگ بهترین نشانه یک زندگی نادرست، یعنی بد، است. – گمان نکن هر آنچه تو نمی‌فهمی احمقانه است. – خودت را بهتر کن-این است همه کاری که برای بهتر کردن جهان می‌توانی بکنی. – خودشناسی و فروتنی یکی است. – با اعماق دیگران بازی نکن! – غرور ارزش کار را نابود می‌کند. – جاه‌طلبی مرگ تفکر است. – اعتراف باید بخشی از زندگی تازه باشد.
برای خرید کتاب اینجا را کلیک کنید.
تلقی لودویگ ویتگنشتاین (1951-1889) از اخلاق و اندیشه‌های او درباره دین و باور دینی با یکدیگر پیوند بسیار نزدیکی دارند و در بسیاری از آثار ویتگنشتاین پژوهان نیز به آنها در کنار هم پرداخته شده است؛ ما نیز بجا دیدیم که ترجمه فارسی سخنان ویتگنشتاین درباره این موضوعات را در کنار هم منتشر کنیم تا زمینه لازم برای تأمل علاقه مندان فارسی زبان در این باب فراهم شود. در مجموعه کم حجم حاضر ترجمه متون اصلی مورد رجوع ویتگنشتاین پژوهان در بحث از اخلاق و باور دینی/ دین منتشر می‌شود؛ در ” مقدمه مترجم” هر بخش توضیحات لازم درباره این متون آمده است. ما مدعی نیستیم که همه سخنان ویتگنشتاین درباره این دو موضوع مهم را گرد آورده ایم، ولی کوشیده ایم مطلب مهمی را از قلم نیندازیم و گمان می‌کنیم تأمل در همین مجموعه درک درستی از موضع ویتگنشتاین در پی خواهد داشت؛ دست کم امیدواریم که چنین باشد.
محمود اسماعیل نیا
دكتر مقصود فراستخواه برای اهالی دانشگاه و فعالان جامعه مدنی ما چهره ناشناخته‌ای نیست، استادی معروف، پژوهشگری توانا، نویسنده‌ای پركار و كنشگری فعال در حوزه عمومی. اما اگر كسی از من بخواهد كه فرمول شخصیت ایشان را بنویسم به ذكر سه شین اكتفا می‌كنم: شرم و شوق و شفقت. شرم بنیان منش اخلاقی و رفتاری او را تشكیل می‌دهد، شوق محرّك دایمی‌اش برای هر چه بیشتر آموختن است و شفقت نیز انگیزه تلاشش برای بهبود وضع دیگران است. این توصیف برای دوستان و نزدیكان فراستخواه غریب نیست. كسانی هم كه شناختی دورادور از وی دارند یا اساسا او را نمی‌شناسند، با مطالعه كتاب آرامش در توفان (نشر نگاه معاصر، 1401) با من همدل خواهند شد.
مطالعۀ دانشگاه‌های مولود انقلاب فرهنگی ایران، بر اساس گزارش روزنامۀ اطلاعات، (بهمن 1357- بهمن 1363)
چکیده:
مهمترین تحول در تاریخ دانشگاه‌های ایران پس از انقلاب “انقلاب فرهنگی” است. اغلب مطالعات موجود انقلاب فرهنگی را به یک “واقعه” و محدود به چند روز درگیری در دانشگاه‌های سراسر کشور تقلیل میدهند که منجر به تعطیلی مراکز مختلف آموزش عالی شد. مطالعۀ حاضر تأکید می‌کند ریشه‌های انقلاب فرهنگی به زمان وقوع انقلاب ایران بازمی‌گردد و فقط به تعطیلی دانشگاه‌ها منجر نشد، بلکه به تأسیس دانشگاه‌ها و مؤسساتی در کهکشان آموزش عالی ایران منجر شد که برآمده از نیازهای جامعۀ ایران و ایده‌ها و آرزوهای انقلابیون بود. به علاوه، پژوهش‌های پیشین بر تأسیس دانشگاه‌های امام صادق و تربیت مدرس به عنوان دانشگاه‌های مولود انقلاب فرهنگی تأکید می‌کنند، اما پژوهش حاضر نشان می‌دهد مراکز بیشتری مولود انقلاب فرهنگی ایران بوده است و این مراکز جدید بازتابی از خواسته‌ها و نیازهای جامعه از سیستم آموزش عالی و همچنین ایده‌های حکومت دربارۀ نظام دانشگاهی است. مقاله حاضر با رویکرد تاریخی و بر اساس بازخوانی 31710 صفحۀ روزنامۀ اطلاعات (در قالب 1745 شماره) در بازۀ زمانی 12 بهمن 1357 تا 12 بهمن 1363 به بررسی، معرفی و توصیف مراکزی می‌پردازد که با تأیید ستاد انقلاب فرهنگی، برای تحقق الگوی علم اسلامی یا پاسخ به نیازهای جامعه، راه‌اندازی شدند.
برای مطالعه متن کامل مقاله اینجا را کلیک کنید.
خاطرات حاج سیّاح یا دوره خوف و وحشت
“خاطرات حاج سیّاح”، مشاهدات و خاطرات ِ “حاج محمّدعلی سیّاح ِ محلاتی” (متوفّی به سال1304 شمسی) از ایران ِ دوره‌ی قاجار، از تیرماه ِ1256تا مرداد ِ1288هجری شمسی، یعنی سه سال پس از انقلاب ِ مشروطه است. این خاطرات با سفر ِ حاج سیاح از هند به ایران شروع، و به فرار ِمحمدعلی شاه از تهران و فتح ِ پایتخت توسط ِ “سردار اسعد ِ بختیاری” ختم می‌شود. نگارنده به مدت هجده سال از ایران دور بوده، در آمریکا و اروپا و هند و شرق ِ دور سیاحت می‌کرده، تا آن که دلتنگ ِ خانواده شده، به ایران بازمی‌گردد. او شرح سفرهای خود را در کتاب ِ دیگری به نام “سفرنامه‌ی حاج سیاح” به نگارش درآورده و در نتیجه کتاب ِ حاضر بیشتر شرح ِ زندگی حاج سیاح در ایران ِعصر ِ ناصر‌الدین شاه است.
خاطرات حاج سیاح را باید در کنار سفرنامۀ او به فرنگ خواند تا از نگاه یک ایرانی سنتی به جهان مدرن آگاه شد.
ICMA Conference
Georgetown University and Charles Sturt University Conference 2024
Isnād-cum-Matn Analysis (ICMA) as a Method in Contemporary Hadith Studies
The Alwaleed bin Talal Center for Muslim-Christian Understanding of Georgetown University and the Centre for Islamic Studies and Civilisation of Charles Sturt University in collaboration with Comparative Islamic Studies (Equinox Journal) are pleased to host an online conference on Isnād-cum-matn Analysis (ICMA) as a Method in Contemporary Hadith Studies on 27-28 January 2024.
Western academic scholarship on the origin and transmission of hadith and traditional Muslim hadith methodologies of authentication, though studying the same body of literature, often operate in disconnected universes. It is of scholarly importance to academic development and for the continued vibrancy of the hadith tradition, as practiced by Muslim ulema, that dialogue continues between the two. Conferences aiming to do so, such as the one at Pembroke College, Oxford in 2019 on the topic of Modern Hadith Studies between Arabophone and Western scholarship, are a welcome effort, though the field remains siloed.
Since the academic movement is most closely associated with the work of Harold Motzki from the 1990s, there has been a shift beyond the so-called ‘skeptical’ school with respect to hadith using the technique of ICMA. This method analyses the variation of hadith texts according to their paths of transmission, seeking to provide a reliable date for the time at which a hadith was first in common circulation (as witnessed by its corroborated chains). Scholars with a range of theoretical perspectives have used this methodology to analyze and in particular, date hadiths on various topics. The method is commonly used to recover as much as possible of the hadith corpus as a viable historical source for the first two centuries of Islam, even though the canonical compilations date mainly to the third century and later. Though ICMA has received positive reception, especially in the context of the prior prevailing academic skepticism about hadith, critical voices have been raised. Some scholars have argued for the continuation of a more skeptical attitude towards the transmission of hadith, based on the ways that fabricated reports and chains can enter the corpus. Others have suggested that Motzki’s focus on full textual corroboration does not go far enough and other techniques, including those used within the Islamic intellectual tradition, could be legitimately added to date hadiths earlier still. Finally, some scholars defend the integrity of the canonical hadith collections as a whole.
This conference will provide a forum for the assessment of an international group of experts on hadith, from a variety of backgrounds and theoretical perspectives. The intention is to provide a ‘state of the art’ appraisal of ICMA within hadith studies and related academic disciplines, with selected papers published with the blind peer reviewed journal Comparative Islamic Studies.
The conference invites papers on a range of methodological and historiographical inquiries surrounding the use of ICMA in the field of hadith studies. While case studies involving the application of the method to specific hadith clusters is likely to feature in many of the papers, the intended focus is the broader question of method. The ability to advance questions of hadith methodology through the analysis of specific traditions is modelled by Motzki’s pioneering contributions to the field
Papers are requested on topics addressing questions such as:
These topics are intended to be taken broadly and papers on ICMA from different theoretical, methodological and empirical perspectives are also welcome.
Send proposals of up to 300 words to sansari@respectgs.us by 31 August 2023, which will be reviewed by members of the organizing committee. Please include relevant affiliation, a 200 word biography and contact information in a single Word document along with the abstract.
Conference presentations should be no longer than 20 minutes. Selected conference papers will be published as a Special Issue of the journal Comparative Islamic Studies
این جا یک سایت کتاب فروشی نیست.
هدف اول و غیر انتفاعی ما معرفی بهترین ها در میان انبوه آثار است.
در عین حال امکان خرید هم دارید.